Wczesne migracje:

Zgodnie z tradycją ludność obecnego kraju Eswatini (dawniej znanego w języku angielskim jako Suazi) przed XVI wiekiem wyemigrowała na południe, na tereny dzisiejszego Mozambiku. Po serii konfliktów z ludnością zamieszkującą tereny dzisiejszego Maputo, Suazi osiedlili się w północnym Zulululandzie około 1750 roku. Nie mogąc sprostać rosnącej sile Zulusów, Suazi stopniowo przesuwali się na północ w XIX wieku i osiedlili się na obszarze dzisiejszego Eswatini.

Roszczenia terytorialne:

Umocnili swoją pozycję pod rządami kilku zdolnych przywódców. Najważniejszym z nich był Mswati II, od którego Suazi wzięli swoją nazwę. Pod jego przywództwem w latach 40. XIX wieku Suazi rozszerzyli swoje terytorium na północny zachód i ustabilizowali południową granicę z Zulusami.

Dyplomacja z Wielką Brytanią:

Kontakty z Brytyjczykami nawiązano na początku panowania Mswatiego, kiedy poprosił on władze brytyjskie w RPA o pomoc w walce z najazdami Zulusów na Eswatini. Również za panowania Mswatiego w kraju osiedlili się pierwsi biali. Po śmierci Mswatiego Suazi zawarli porozumienia z władzami brytyjskimi i południowoafrykańskimi dotyczące wielu kwestii, w tym niepodległości, roszczeń Europejczyków do zasobów, władzy administracyjnej i bezpieczeństwa. W latach 1894-1902 interesami Suazi zarządzali południowoafrykańczycy. W 1902 roku kontrolę przejęli Brytyjczycy.

Protektorat brytyjski:

W 1921 r., po ponad 20 latach rządów królowej regentki Lobatsibeni, Sobhuza II został Ngwenyamą (lwem), czyli głową narodu Suazi. W tym samym roku Suazi utworzyło swój pierwszy organ ustawodawczy - radę doradczą złożoną z wybranych przedstawicieli europejskich, którzy mieli doradzać brytyjskiemu wysokiemu komisarzowi w sprawach niezwiązanych ze Suazi. W 1944 roku wysoki komisarz przyznał, że rada nie ma oficjalnego statusu i uznał, że wódz naczelny, czyli król, jest rodzimą władzą na tym terytorium, która może wydawać Suazi prawnie wiążące polecenia.

Obawy o apartheid w RPA:

W pierwszych latach rządów kolonialnych Brytyjczycy spodziewali się, że Suazi zostanie w końcu włączone do Afryki Południowej. Jednak po II wojnie światowej nasilenie dyskryminacji rasowej w RPA skłoniło Wielką Brytanię do przygotowania Suazi do niepodległości. Na początku lat 60. nasiliła się działalność polityczna. Powstało kilka partii politycznych, które walczyły o niepodległość i rozwój gospodarczy.

Przygotowania do niepodległości w Suazi:

Partie miejskie miały niewiele związków z obszarami wiejskimi, gdzie mieszkała większość Suazi. Tradycyjni suazyjscy przywódcy, w tym król Sobhuza II i jego Wewnętrzna Rada, utworzyli Narodowy Ruch Imbokodvo (INM), ugrupowanie, które wykorzystywało bliską identyfikację z suazyjskim stylem życia. W odpowiedzi na naciski na zmiany polityczne rząd kolonialny zaplanował na połowę 1964 roku wybory do pierwszej rady ustawodawczej, w których mieli wziąć udział Suazi. W wyborach wystartowała INM i cztery inne partie, z których większość miała bardziej radykalne poglądy. INM zdobyła wszystkie 24 mandaty wyborcze.

Monarchia konstytucyjna:

Umocniwszy swoją bazę polityczną, INM uwzględniła wiele postulatów bardziej radykalnych partii, zwłaszcza żądanie natychmiastowej niepodległości. W 1966 roku Wielka Brytania zgodziła się na dyskusję o nowej konstytucji. Komisja konstytucyjna zgodziła się na monarchię konstytucyjną dla Suazi, a po wyborach parlamentarnych w 1967 roku - na samorząd. Suazi uzyskało niepodległość 6 września 1968 roku. Wybory niepodległościowe w Suazi odbyły się w maju 1972 roku. INM uzyskał blisko 75% głosów. Narodowy Kongres Wyzwolenia Ngwane (NNLC) otrzymał nieco ponad 20% głosów i trzy miejsca w parlamencie.

Sobhuza ogłasza monarchię absolutną:

W odpowiedzi na wystąpienie NNLC król Sobhuza 12 kwietnia 1973 roku uchylił konstytucję z 1968 roku i rozwiązał parlament. Przejął wszystkie uprawnienia rządu i zakazał wszelkiej działalności politycznej oraz działalności związków zawodowych. Swoje działania uzasadniał tym, że usunął obce i dzielące praktyki polityczne niezgodne z suaziowskim stylem życia. W styczniu 1979 r. zwołano nowy parlament, wybrany częściowo w wyborach pośrednich, a częściowo przez króla w drodze bezpośredniej nominacji.

Autokratyczny regent:

Król Sobhuza II zmarł w sierpniu 1982 r., a obowiązki głowy państwa przejęła królowa regentka Dzeliwe. W 1984 r. wewnętrzny spór doprowadził do zmiany premiera i ostatecznie do zastąpienia Dzeliwe przez nową Królową Regentkę Ntombi. Jedyne dziecko Ntombi, książę Makhosetive, został ogłoszony następcą tronu Suazi. Rzeczywista władza w tym czasie skupiała się w Liqoqo, najwyższym tradycyjnym organie doradczym, który twierdził, że udziela wiążących rad Królowej Regentce. W październiku 1985 r. królowa regentka Ntombi zademonstrowała swoją władzę, odwołując czołowych członków Liqoqo.

Wezwanie do demokracji:

Książę Makhosetive powrócił ze szkoły w Anglii, aby wstąpić na tron i pomóc zakończyć trwające spory wewnętrzne. Został intronizowany jako Mswati III 25 kwietnia 1986 roku. Wkrótce potem zlikwidował Liqoqo. W listopadzie 1987 roku wybrano nowy parlament i powołano nowy gabinet.
W latach 1988 i 1989 podziemna partia polityczna, Ludowy Zjednoczony Ruch Demokratyczny (PUDEMO), krytykowała króla i jego rząd, wzywając do reform demokratycznych. W odpowiedzi na to zagrożenie polityczne i rosnące zapotrzebowanie społeczne na większą odpowiedzialność w rządzie król i premier rozpoczęli narodową debatę na temat konstytucyjnej i politycznej przyszłości Suazi. Debata ta zaowocowała kilkoma reformami politycznymi, zatwierdzonymi przez króla, w tym bezpośrednim i pośrednim głosowaniem w wyborach krajowych w 1993 roku.
Chociaż grupy krajowe i obserwatorzy międzynarodowi krytykowali rząd pod koniec 2002 roku za ingerencję w niezależność sądownictwa, parlamentu i wolność prasy, w ciągu ostatnich dwóch lat nastąpiła znaczna poprawa w zakresie praworządności. Sąd Apelacyjny w Suazi wznowił rozpatrywanie spraw pod koniec 2004 roku po dwuletniej nieobecności w proteście przeciwko odmowie rządu podporządkowania się decyzjom sądu w dwóch ważnych orzeczeniach. Ponadto na początku 2006 r. weszła w życie nowa konstytucja, a proklamacja z 1973 r., która między innymi zakazywała działalności partii politycznych, przestała obowiązywać w tym czasie.

W 2018 r. król Mswati III ogłosił, że kraj nie będzie już oficjalnie nazywał się Suazi, lecz Eswatini. W języku suazi Eswatini oznacza "kraj Suazi".

Artykuł został zaadaptowany z materiałów Departamentu Stanu USA (materiały z domeny publicznej).

Polecane filmy wideo Zacytuj ten artykuł Format mla apa chicago Twój cytat Boddy-Evans, Alistair. "History of Eswatini." ThoughtCo, Feb. 10, 2022, thoughtco.com/brief-history-of-eswatini-44586. Boddy-Evans, Alistair. (2022, 10 lutego). History of Eswatini. Retrieved from https://www.thoughtco.com/brief-history-of-eswatini-44586. Boddy-Evans, Alistair. "History of Eswatini." ThoughtCo. https://www.thoughtco.com/brief-history-of-eswatini-44586 (accessed March 8, 2022). cytat z kopii