Ranked-choice voting jest system wyborczy, który pozwala wyborcom głosować na wielu kandydatów, w kolejności ich preferencji - pierwszy wybór, drugi wybór, trzeci wybór, i tak dalej. Głosowanie według kolejności wyborów kontrastuje z tak zwanym głosowaniem pluralistycznym, bardziej tradycyjnym systemem, w którym głosuje się po prostu na jednego kandydata.
Kluczowe wnioski: Wybór według kolejności zgłoszeń (Ranked-Choice Voting)
- Głosowanie według kolejności wyborów jest metodą wyborczą, w której wyborcy szeregują kandydatów w kolejności preferencji.
- Ranking kandydatów różni się od zwykłego wyboru jednego kandydata w tak zwanym głosowaniu pluralitycznym.
- Ranked-choice voting jest również znane jako "instant runoff voting", ponieważ nie wymaga oddzielnych wyborów, gdy żaden kandydat nie zdobędzie 50% głosów.
- Obecnie 18 dużych miast w USA stosuje głosowanie według kolejności zgłoszeń, a także kraje takie jak Australia, Nowa Zelandia, Malta i Irlandia.
Jak działa głosowanie według kolejności wyborów
W głosowaniu według kolejności wyborów, wyborcy szeregują swoich kandydatów w kolejności preferencji.
| Przykładowa karta wyborcza do głosowania według kolejności zgłoszeń: | ||||
|---|---|---|---|---|
| Uszereguj do 4 kandydatów | Pierwszy wybór | Drugi wybór | Trzeci Wybór | Czwarty wybór |
| Kandydat A | ( ) | ( ) | ( ) | ( ) |
| Kandydat B | ( ) | ( ) | ( ) | ( ) |
| Kandydat C | ( ) | ( ) | ( ) | ( ) |
| Kandydat D | ( ) | ( ) | ( ) | ( ) |
Karty do głosowania są liczone w celu ustalenia, który z kandydatów, jeśli w ogóle, otrzymał więcej niż 50% głosów pierwszego wyboru niezbędnych do wyboru. Jeżeli żaden z kandydatów nie otrzyma większości głosów pierwszego wyboru, kandydat z najmniejszą liczbą głosów pierwszego wyboru zostaje wyeliminowany. Głosy z pierwszej preferencji oddane na wyeliminowanego kandydata zostają w podobny sposób odrzucone z dalszego rozpatrywania, znosząc wybory z drugiej preferencji wskazane na tych kartach do głosowania. Ponowne liczenie głosów jest przeprowadzane w celu ustalenia, czy któryś z kandydatów zdobył większość skorygowanych głosów. Proces ten jest powtarzany do momentu, gdy kandydat zdobędzie zdecydowaną większość głosów pierwszej preferencji.
| Wyniki głosowania według pierwszej preferencji w hipotetycznych wyborach na burmistrza: | ||
|---|---|---|
| Kandydat | Głosy z pierwszej preferencji | Procent |
| Kandydat A | 475 | 46.34% |
| Kandydat B | 300 | 29.27% |
| Kandydat C | 175 | 17.07% |
| Kandydat D | 75 | 7.32% |
W powyższym przypadku żaden z kandydatów nie uzyskał zdecydowanej większości z 1 025 oddanych głosów w pierwszej preferencji. W związku z tym kandydat D, kandydat z najmniejszą liczbą głosów pierwszej preferencji, zostaje wyeliminowany. Karty do głosowania, na których oddano głosy na kandydata D jako pierwszego preferowanego, zostają skorygowane, rozdzielając ich głosy drugiego preferowanego kandydata na pozostałych kandydatów. Na przykład, jeśli z 75 głosów pierwszej preferencji na kandydata D, 50 wymieniło kandydata A jako swojego drugiego preferowanego kandydata, a 25 wymieniło kandydata B jako swojego drugiego preferowanego kandydata, skorygowane sumy głosów byłyby następujące:
| Dostosowane sumy głosów | ||
|---|---|---|
| Kandydat | Dostosowana liczba głosów z pierwszego wyboru | Procent |
| Kandydat A | 525 (475+50) | 51.22% |
| Kandydat B | 325 (300+25) | 31.71% |
| Kandydat C | 175 | 17.07% |
Po przeliczeniu głosów, kandydat A uzyskał większość 51,22%, wygrywając tym samym wybory.
Głosowanie według kolejności wyborów sprawdza się równie dobrze w wyborach, w których do obsadzenia jest wiele miejsc, takich jak wybory do rady miasta lub rady szkoły. Podobnie jak w powyższym przykładzie, proces eliminacji i wyboru kandydatów poprzez rundy liczenia głosów odbywa się do momentu obsadzenia wszystkich miejsc.
Obecnie głosowanie rankingowe zyskuje coraz większą popularność. W 2020 r. partie demokratyczne w czterech stanach zastosowały głosowanie rankingowe, aby zawęzić zatłoczone pole kandydatów w prawyborach prezydenckich. W listopadzie 2020 roku Maine stało się pierwszym stanem, który zastosował głosowanie rankingowe w powszechnych wyborach prezydenckich.
Choć wydaje się to nowością, głosowanie rankingowe jest stosowane w Stanach Zjednoczonych od prawie 100 lat. Według Ranked-choice Voting Resource Center, kilka miast przyjęło go w latach 20. i 30. ubiegłego wieku. System ten wypadł z łask w latach 50-tych, częściowo dlatego, że liczenie kart do głosowania z wyborem kolejnościowym nadal musiało być wykonywane ręcznie, podczas gdy tradycyjne karty do głosowania z wyborem pojedynczym mogły być liczone przez maszyny. Dzięki nowoczesnej technologii komputerowej optycznego rozpoznawania znaków (OCR), głosowanie według kolejności zgłoszeń przeżywa swój renesans w ciągu ostatnich dwóch dekad. Paul, Minnesota, San Francisco, Oakland i inne miasta kalifornijskiego Bay Area.
Rodzaje głosowania z podziałem na głosy (Ranked-Choice Voting)
Od czasu wynalezienia głosowania według kolejności zgłoszeń w Europie w latach pięćdziesiątych XIX wieku, powstało kilka jego nieco odmiennych odmian, mających na celu wybór osób, które lepiej odzwierciedlają charakter i opinie mieszkańców. Do najbardziej znanych systemów głosowania należą: natychmiastowy wybór (instant runoff), głosowanie pozycyjne (positional voting) oraz pojedyncze głosowanie transferowe (single transferable voting).
Instant-Runoff
Gdy głosowanie rankingowe jest stosowane do wyboru pojedynczego kandydata, w przeciwieństwie do wielu kandydatów w okręgu wielomandatowym, przypomina tradycyjne wybory w drugiej turze, ale wymaga tylko jednego wyboru. Tak jak w hipotetycznych wyborach burmistrza powyżej, jeżeli żaden kandydat nie zdobędzie większości głosów w pierwszej turze, wówczas kandydat z najmniejszą liczbą głosów zostaje wyeliminowany i natychmiast rozpoczyna się kolejna tura liczenia głosów. Jeśli kandydat pierwszego wyboru wyborcy zostaje wyeliminowany, jego głos zostaje przyznany kandydatowi drugiego wyboru, i tak dalej, aż jeden kandydat otrzyma większość 50% głosów i wygra wybory. W ten sposób głosowanie rankingowe znane jest również jako "instant-runoff voting".
Instant-runoff voting ma na celu zapobieżenie wyborowi kandydata, który nie ma poparcia większości, co może się zdarzyć w głosowaniu pluralitycznym poprzez powszechny "efekt spoilera". Kandydaci wybrani z mniej niż 50% głosów mogą nie mieć poparcia większości wyborców i mogą reprezentować poglądy sprzeczne z większością wyborców.
Głosowanie pozycyjne
Głosowanie pozycyjne, znane również jako "głosowanie akceptujące", jest odmianą głosowania rankingowego, w którym kandydaci otrzymują punkty w oparciu o ich preferencje wyborcze na każdej karcie do głosowania, a kandydat z największą liczbą punktów łącznie wygrywa. Jeśli wyborca oceni kandydata jako swój najlepszy wybór, kandydat ten otrzymuje 1 punkt. Kandydaci z najniższej pozycji otrzymują 0 punktów. Kandydaci sklasyfikowani pomiędzy pierwszą a ostatnią pozycją otrzymują liczbę punktów pomiędzy 0 a 1.
W wyborach z głosowaniem pozycyjnym, wyborcy są zazwyczaj zobowiązani do wyrażenia unikalnej preferencji porządkowej dla każdego kandydata lub wyboru karty do głosowania w ścisłej malejącej kolejności, takiej jak "pierwszy", "drugi" lub "trzeci". Preferencje pozostawione bez rangi nie mają żadnej wartości. Karty do głosowania z remisami są zazwyczaj uznawane za nieważne i nie są liczone.
Podczas gdy głosowanie pozycyjne ujawnia więcej informacji o preferencjach wyborców niż tradycyjne głosowanie pluralityczne, wiąże się ono z pewnymi kosztami. Wyborcy muszą wypełnić bardziej skomplikowaną kartę do głosowania, a proces liczenia głosów jest bardziej skomplikowany i wolniejszy, często wymagający wsparcia mechanicznego.
Pojedynczy Głos Przekazywalny
Pojedynczy głos przechodni jest formą proporcjonalnego głosowania według kolejności zgłoszeń, stworzoną w Wielkiej Brytanii i szeroko stosowaną obecnie w Szkocji, Irlandii i Australii. W Stanach Zjednoczonych często określa się ją jako "głosowanie według kolejności zgłoszeń w wyborach w wyborach do miejsc wielomandatowych".
Single transferable vote dąży do dopasowania siły kandydatów do poziomu ich poparcia w okręgu wyborczym, wybierając w ten sposób przedstawicieli silnie związanych ze swoją lokalną okolicą. Zamiast wybierać jedną osobę, która reprezentuje wszystkich na małym obszarze, większe obszary, takie jak miasta, hrabstwa i okręgi szkolne wybierają małą grupę przedstawicieli, zazwyczaj od 5 do 9. Teoretycznie, stosunek liczby przedstawicieli do liczby wyborców osiągnięty dzięki głosowaniu pojedynczemu (single transferable voting) lepiej odzwierciedla różnorodność opinii na danym obszarze.
W Dniu Wyborów, wyborcy przyklejają numery na liście kandydatów. Ich faworyt jest oznaczony numerem jeden, drugi faworyt numerem dwa, i tak dalej. Wyborcy mogą umieścić w rankingu tak wielu lub tak niewielu kandydatów, jak tylko chcą. Partie polityczne często wystawiają więcej niż jednego kandydata w każdym okręgu.
Kandydat potrzebuje określonej liczby głosów, zwanej kwotą, aby zostać wybranym. Potrzebna kwota jest oparta na liczbie wakatów, które mają być obsadzone i całkowitej liczbie oddanych głosów. Po zakończeniu wstępnego liczenia głosów, każdy kandydat, który ma więcej miejsc numer jeden niż wynosi limit, zostaje wybrany. Jeśli żaden z kandydatów nie osiągnie wymaganej liczby głosów, eliminowany jest kandydat cieszący się najmniejszą popularnością. Głosy osób, które umieściły go na pierwszym miejscu, zostają przyznane drugiemu w kolejności kandydatowi. Proces ten jest kontynuowany aż do obsadzenia wszystkich wakatów.
Plusy i minusy
Obecnie głosowanie według kolejności zgłoszeń lub głosowanie w trybie natychmiastowym (instant runoff) zostało przyjęte przez kilka krajów demokratycznych na świecie. W Australii głosowanie według kolejności zgłoszeń stosowane jest w wyborach do izby niższej parlamentu od 1918 roku. W Stanach Zjednoczonych głosowanie według kolejności zgłoszeń jest nadal uważane za coraz bardziej pożądaną alternatywę dla tradycyjnego głosowania w systemie plurality. Podejmując decyzję o porzuceniu głosowania w systemie plurality, przywódcy rządowi, urzędnicy wyborczy, a przede wszystkim obywatele, muszą rozważyć zalety i wady głosowania według kolejności zgłoszeń.
Zalety głosowania według kolejności wyborów
Promuje ona poparcie większości. W wyborach z więcej niż dwoma kandydatami, zwycięzca może otrzymać mniej niż większość głosów. Na przykład, w wyborach prezydenckich w USA w 1912 roku, demokrata Woodrow Wilson został wybrany 42% głosów, a w wyborach gubernatora Maine w 2010 roku, zwycięzca otrzymał tylko 38% głosów. Zwolennicy głosowania rankingowego argumentują, że aby udowodnić szerokie poparcie wyborców, zwycięscy kandydaci powinni otrzymać co najmniej 50% głosów. W systemie eliminacji "instant runoff" w głosowaniu rankingowym, liczenie głosów trwa do momentu, gdy jeden z kandydatów uzyska większość głosów.
Ogranicza to również efekt "spoilera". W wyborach powszechnych kandydaci niezależni lub partie trzecie mogą odebrać głosy kandydatom partii głównych. Na przykład w wyborach prezydenckich w 1968 roku kandydat Amerykańskiej Partii Niezależnej George Wallace odebrał republikaninowi Richardowi Nixonowi i demokracie Hubertowi Humphreyowi wystarczającą liczbę głosów, by zdobyć 14% głosów elektorskich i 46 głosów wyborczych.
W wyborach rankingowych, wyborcy mogą wybrać kandydata pierwszego wyboru z trzeciej partii oraz kandydata z jednej z dwóch głównych partii jako drugiego wyboru. W przypadku, gdy żaden z kandydatów nie otrzyma 50% głosów pierwszego wyboru, głos otrzymuje kandydat drugiego wyboru wyborcy - demokrata lub republikanin. W rezultacie, ludzie są mniej skłonni uważać, że głosowanie na kandydata trzeciej partii jest stratą czasu.
Głosowanie według kolejności zgłoszeń może być również pomocne w wyborach z kilkoma kandydatami, takimi jak republikańskie prawybory prezydenckie w 2016 r. lub demokratyczne prawybory prezydenckie w 2020 r., ponieważ wyborcy nie są zmuszeni do wyboru tylko jednego kandydata, podczas gdy kilku może im się podobać.
Głosowanie według kolejności wyborów mogłoby pomóc personelowi wojskowemu USA oraz obywatelom mieszkającym za granicą w głosowaniu w stanach, w których w prawyborach stosuje się konwencjonalne rundy. Zgodnie z prawem federalnym, karty do głosowania w prawyborach muszą być wysłane do wyborców zamorskich na 45 dni przed wyborami. Stany Alabama, Arkansas, Luizjana, Mississippi oraz Karolina Południowa, używają systemu natychmiastowego głosowania rankingowego (instant-runoff ranked-choice voting) dla wyborców wojskowych oraz wyborców zamorskich w prawyborach. Wyborcy muszą otrzymać tylko jedną kartę do głosowania, na której zaznaczają kandydata pierwszego i drugiego wyboru. Jeżeli konieczna jest kolejna tura, a ich kandydat pierwszego wyboru został wyeliminowany, ich głos przechodzi na kandydata drugiego wyboru.
Jurysdykcje, które zaadoptowały system natychmiastowej tury głosowania według kolejności zgłoszeń, zazwyczaj odnotowują wyższą frekwencję wyborczą. Ogólnie rzecz biorąc, wyborcy są mniej zniechęceni procesem kampanii i bardziej zadowoleni z tego, że zwycięscy kandydaci odzwierciedlają ich opinie.
Były kandydat na prezydenta z ramienia Demokratów, Andrew Yang, który jest orędownikiem głosowania według kolejności wyborów jako kluczowej inicjatywy politycznej, twierdzi, że mogłoby ono pomóc w zapobieganiu coraz bardziej spolaryzowanym kampaniom wyborczym, zwiększyć liczbę kobiet i kandydatów z mniejszości ubiegających się o urząd oraz zmniejszyć negatywną kampanię.
Głosowanie według kolejności wyborów oszczędza pieniądze w porównaniu z przeprowadzaniem konwencjonalnych prawyborów, w których wymagane byłyby oddzielne wybory uzupełniające. W stanach, w których nadal odbywają się tradycyjne prawybory, podatnicy płacą miliony dodatkowych dolarów za przeprowadzenie dogrywki, kandydaci walczą o więcej pieniędzy na kampanię od dużych darczyńców, a frekwencja wyborcza drastycznie spada w dogrywce. Dzięki wyborom błyskawicznym z głosowaniem rankingowym, ostateczny wynik można uzyskać przy pomocy tylko jednej karty do głosowania.
Wady głosowania według kolejności wyborów
Krytycy głosowania według kolejności wyboru twierdzą, że jest ono niedemokratyczne i stwarza więcej problemów niż rozwiązuje. "Głosowanie według kolejności wyboru jest smakiem dnia. I okaże się, że ma gorzki smak" - napisał były selekcjoner gminy Maine w 2015 roku, gdy wyborcy w tym stanie rozważali przyjęcie systemu. "Jego zwolennicy chcą zastąpić prawdziwą demokrację, w której większość wybiera zwycięzcę, czymś, co przypomina metodę wyboru w teleturnieju. Rezultat może bardziej przypominać Family Feud niż decyzję o jednym z najważniejszych wyborów, jakie ludzie mogą podjąć."
Niektórzy argumentują, że liczba mnoga pozostaje sprawdzoną w czasie demokratyczną metodą wyboru urzędników i że głosowanie według kolejności wyborów jedynie symuluje większość poprzez zawężenie pola kandydatów po każdej rundzie skorygowanego liczenia głosów. Ponadto, jeżeli wyborca zdecyduje się głosować tylko na jednego kandydata i nie wystawi pozostałych, a liczenie głosów przejdzie na drugi poziom, karta wyborcza tego wyborcy może w ogóle nie zostać zaliczona, co zniweczy jego głos.
W eseju z 2016 roku w czasopiśmie Democracy, redaktor ds. polityki i historii, Simon Waxman argumentuje, że głosowanie rankingowe niekoniecznie prowadzi do wyboru kandydata, który reprezentuje większość wyborców. Praca z 2014 roku w czasopiśmie Electoral Studies, w której przeanalizowano karty wyborcze 600,000 wyborców z hrabstw Kalifornii i Waszyngtonu wykazała, że łatwo wyczerpujący się wyborcy nie zawsze szeregują wszystkich kandydatów na długiej karcie wyborczej. W rezultacie, niektórzy wyborcy kończą z wyeliminowanymi kartami do głosowania i nie mają wpływu na wynik wyborów.
Ponieważ głosowanie według kolejności wyborów jest nowe i bardzo różni się od tradycyjnych metod głosowania na podstawie liczby mnogiej, ludność głosująca może nie posiadać wystarczającej wiedzy na temat nowego systemu. Będzie on zatem wymagał szeroko zakrojonego i kosztownego programu edukacji publicznej. Z powodu czystej frustracji, wielu wyborców prawdopodobnie nieprawidłowo zaznaczy swoje karty do głosowania, co spowoduje większą liczbę głosów nieważnych.
Przykłady
Od czasu, gdy w 2004 roku San Francisco po raz pierwszy zastosowało głosowanie według kolejności zgłoszeń, przyjęcie tego systemu w Stanach Zjednoczonych nabrało pewnego rozpędu. Larry Diamond, były dyrektor Stanford's Center on Democracy, Development, and the Rule of Law (Centrum Demokracji, Rozwoju i Praworządności w Stanford), powiedział: "Jesteśmy naprawdę przekonani, że głosowanie według kolejności zgłoszeń jest najbardziej obiecującą reformą demokratyzacji i depolaryzacji naszej polityki. Myślę, że nie tylko zostanie, ale zyskuje poparcie w całym kraju."
W 2019 roku, ponad 73% wyborców w Nowym Jorku zaaprobowało zastosowanie głosowania rankingowego. W listopadzie 2020 roku, Alaska dołączy do Maine jako jedyny stan, który przyjmie głosowanie rankingowe we wszystkich wyborach federalnych. Nevada, Hawaje, Kansas i Wyoming również zastosowały tę metodę głosowania w swoich demokratycznych prawyborach prezydenckich w 2020 roku. W sumie 18 dużych miast w USA, w tym Minneapolis i San Francisco, stosuje obecnie głosowanie według kolejności zgłoszeń. Według stanu na marzec 2021 r., lokalne jurysdykcje w kolejnych ośmiu stanach wdrożyły na jakimś poziomie głosowanie rankingowe, podczas gdy jurysdykcje w sześciu stanach przyjęły, ale jeszcze nie wdrożyły tego systemu w wyborach lokalnych.
W Utah 26 miast zatwierdziło zastosowanie głosowania według kolejności zgłoszeń w następnych wyborach municypalnych w ramach ogólnostanowego programu pilotażowego testującego ten system.
W Alabamie, Georgii, Luizjanie, Mississippi i Karolinie Południowej, karty wyborcze z głosowaniem rankingowym są używane przez wszystkich zamorskich wojskowych i cywilnych wyborców w wyborach federalnych, które w przeciwnym razie wymagałyby przeprowadzenia wyborów w drugiej turze.
Na arenie międzynarodowej, kraje, które w pełni wdrożyły system głosowania według kolejności zgłoszeń to Australia, Nowa Zelandia, Malta i Irlandia.
Odkąd Australia po raz pierwszy wprowadziła system głosowania według kolejności zgłoszeń na początku lat 20-tych, system ten był chwalony za to, że pomógł krajowi uniknąć podziału głosów, pozwalając wyborcom głosować na mniej popularnych i podobnych kandydatów, którzy im się podobają. Według Benjamina Reilly'ego, eksperta ds. projektowania systemów wyborczych na Uniwersytecie Zachodniej Australii, "Wyborcy polubili ten system, ponieważ dawał im większy wybór, więc nie musieli się martwić, że zmarnują swój głos, jeśli chcieli zagłosować na jedną z mniejszych partii." Reilly zauważył, jak systemy rankingowe pozwalają wyborcom uniknąć poczucia winy, dając im możliwość wyrażenia swojego poparcia dla kandydatów stron trzecich, jak również kandydatów z głównych partii.
Źródła
- de la Fuente, David. "Wysokie koszty i niska frekwencja w wyborach w USA." FairVote, 21 lipca 2021 r., https://www.thirdway.org/memo/high-costs-and-low-turnout-for-u-s-runoff-elections.
- Orman, Greg. "Why Ranked-Choice Voting Makes Sense." Real Clear Politics, 16 października 2016, https://www.realclearpolitics.com/articles/2016/10/16/why_ranked-choice_voting_makes_sense_132071.html.
- Weil, Gordon L. "We don't need ranked-choice voting." CentralMaine.com, 17 grudnia 2015 r., https://www.centralmaine.com/2015/12/17/we-dont-need-ranked-c.
- Waxman, Simon. "Ranked-Choice Voting Is Not the Solution." Democracy, November 3, 2016, https://democracyjournal.org/author/simon-waxman/.
- Kambhampaty, Anna Purna. "New York City Voters Just Adopted Ranked-Choice Voting in Elections. Here's How It Works." Time, November 6, 2019, https://time.com/5718941/ranked-choice-voting/.
- Burnett, Craig M. "Ballot (and voter) 'exhaustion' under Instant Runoff Voting." Electoral Studies, lipiec 2014, https://cpb-us-w2.wpmucdn.com/u.osu.edu/dist/e/1083/files/2014/12/ElectoralStudies-2fupfhd.pdf.
- Jak działają bezpośrednie prawybory
- Co to jest partycypacja polityczna? Definicja i przykłady
- Czym są wyborcy o niskim poziomie informacji?
- Głosowanie większościowe w Kongresie USA
- Jak liczone są głosy w dniu wyborów?
- Jak działają partie polityczne w Stanach Zjednoczonych?
- Kluczowe terminy wyborcze dla studentów
- Znaczenie prawyborów prezydenckich w USA
- Zalety i wady kolegium elektorskiego
- Definicja otwartych prawyborów
- Główne rządy parlamentarne i ich funkcjonowanie
- W jaki sposób wybierani są delegaci na konwencję partii politycznych
- Jak wybierani są prezydenci i wiceprezydenci
- Ważna rola amerykańskich partii trzecich
- Co to jest redystrybucja? Definicja i przykłady
- 12. poprawka: Naprawa Kolegium Elektorskiego
- Facebook Facebook
- Flipboard Flipboard
- Nauka, technika, matematyka
- Nauki humanistyczne
- Języki
- Zasoby
- O nas
- Reklamuj
- Polityka prywatności
- Polityka dotycząca plików cookie
- Kariera
- Wytyczne redakcyjne
- Kontakt
- Warunki użytkowania
- Informacja o ochronie prywatności w Kalifornii
- Ochrona prywatności w UE
Twoje prawa do prywatności
Firma ThoughtCo i nasi partnerzy zewnętrzni używają plików cookie i przetwarzają dane osobowe, takie jak unikalne identyfikatory, w oparciu o Twoją zgodę w celu przechowywania i/lub dostępu do informacji na urządzeniu, wyświetlania spersonalizowanych reklam oraz w celu pomiaru treści, wglądu w odbiorców i rozwoju produktów. Aby zmienić lub wycofać swoje wybory dotyczące zgody na korzystanie z ThoughtCo.com, w tym prawo do sprzeciwu w przypadku wykorzystania uzasadnionego interesu, kliknij poniżej. W każdej chwili możesz zaktualizować swoje ustawienia za pomocą łącza "Prywatność w UE" znajdującego się na dole każdej strony. Te wybory zostaną zasygnalizowane naszym partnerom globalnie i nie będą miały wpływu na dane przeglądania. Lista partnerów (sprzedawców)My i nasi partnerzy przetwarzamy dane w celu:
Aktywnie skanować cechy urządzenia w celu identyfikacji. Korzystać z precyzyjnych danych geolokalizacyjnych. Przechowywać i/lub uzyskiwać dostęp do informacji na urządzeniu. Wybierać spersonalizowane treści. Utwórz profil spersonalizowanej treści. Mierzenie wydajności reklam. Wybierz reklamy podstawowe. Utwórz profil reklam spersonalizowanych. Wybierz spersonalizowane reklamy. Zastosuj badania rynku, aby wygenerować informacje o odbiorcach. Zmierz wydajność treści. Rozwijaj i ulepszaj produkty. Lista partnerów (sprzedawców)
I Akceptacja Cele pokazu
